Türünün en başarılı örneklerinden olan bu psikolojik gerilim filmi, bayan yönetmen Lynne Ramsey'in bir başyapıtı. Lionel Shriver'in romanından sinemaya uyarlama... Hem yazarın hem de yönetmenin bayan olması bu film biraz da olsa otobiyografik bir nitelik taşıyor mu diye düşündürmüyor değil. Öyle ya da böyle izleyen herkese annelik kavramını gayet iyi bir şekilde anlattığını düşünüyorum.
Film Tilda Swinton'un canlandırdığı Eva karakteri kariyerini yükseltme ve zirveye oturma hayali kuran bir kadınken kendini bir yuvada bulur ve hayatının en zor görevini yapması gerekir: anne olmak. Yanında onu ve onun yaptığı işleri pek ciddiye almayan ve onları anlamayan -sözde- hayat arkadaşı Franklin (John C. Reilly) vardır.
Doğurdukları ilk çocuk olan Kevin ultra problemli (kimisi için ultra asi çocuk) biridir ve annesi Eva'ya bir sürü zorluk çıkartır. Hatta özellikle annesine yapar bunları, babasına karşı çok yumuşak ve cana yakın davranır. Annesi oğluyla her ne kadar iletişim kurmaya çalışsa da annesine muhtaç olmak zorunda kaldığı an (hasta olmak) dışında ona hala yanaşmaz. (Hastayken annesi Kevin'a içinde ok ve yay içeren bir masal okur.) Evde sürekli babasıyla zaman geçirir ve hatta babası Franklin oğlu Kevin'a oyuncak bir ok-yay seti alır. Yaşı ilerledikçe Kevin bu hevesini geliştirir ve gerçek ok-yay takımlarıyla bu sporu hayatına sokar. Ta ki başına bela olana kadar...
We Need to Talk About Kevin, anne olmanın zorluklarını harika bir şekilde gösteriyor bize. İş yaşamındaki insanlar, ev işleri, evdeki insanlar (kocası ve çocuklar), cinsel hayatı, kendine ayırmak zorunda olduğu kısıtlı zaman, çocuklarını anlamaya çalışması, sosyal baskı... Tabii ki bunların hepsi ultra problemli veya aşırı asi bir çocuk olunca çok daha zor oluyor.
Hatta filmi kimin üzerinden gittiğini tahmin etmek izleyene göre değişir. Kimisi filmin merkezinde Kevin var der kimisi Eva der... Şu sorular da sorulabilir; acaba Kevin'da oedipus kompleksi mı vardı? Kevin'ı o hale genetik mi yoksa çevre mi getirdi, veya ikisi birlikte mi?
Karakter seçimi için başta ön yargım vardı ancak film ilerledikçe Tilda Swinton'un belki de en uygun kişi olduğunu gördüm. Yüzündeki o yıpranmışlık, üzerindeki o bitkinlik...
Sonuç olarak çok başarılı bulduğum bir yapım We Need to Talk About Kevin. Herkesi düşündüren, düşündürmeye teşvik eden bir yapım. Yaşadığı o kadar zahmete ve hayatındaki vahşete rağmen filmin sonunda oğlu Kevin'ı yine de görmeye gitmesi ve ona sarılması sanırım anne olmanın ne demek olduğunu gayet iyi açıklıyor.
Eleştirmenin Puanı: 8.1 / 10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder